Ketensturing
Inhoudsopgave Ketenbesturing[bewerken] |
Managementsamenvatting[bewerken]
We leven in een tijd waarin publieke organisaties steeds meer in ketens en andere verbanden samenwerken. De achterliggende reden daarvoor is simpel, de burger en het bedrijf zien de overheid als één geheel, en verwachten dat overheidsorganisaties gegevens onderling delen en hun uitvoeringsprocessen op elkaar afstemmen. Als bestuurder krijg je als gevolg daarvan in toenemende mate te maken met organisatieoverstijgende samenwerking.
De dagelijkse praktijk toont aan dat die samenwerking over organisatiegrenzen heen nog veel taaie problemen kent en de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Dat maakt het om te beginnen lastig om de vooraf vastgestelde ketendoelen te halen, denk bijvoorbeeld aan de moeizame aanpak van het 'scheefwonen'. Maar daar blijft het niet bij, soms ontstaan grote problemen in individuele casussen, zoals gebeurde in de zaak Dolmatov in de vreemdelingenketen.
De buitenwereld brengt dergelijke problemen al snel in verband met falende ICT, maar dat blijkt in de praktijk geen afdoende verklaring. Ketensamenwerking is namelijk niet zozeer een zaak van techniek (hoewel ICT een belangrijke rol speelt) maar ook en vooral van mensen. In een keten moeten die niet alleen elkaars processen en de onderlinge verwevenheid daartussen begrijpen, maar zij moeten ook met elkaar samenwerken. Ketensamenwerking vergt van bestuurders dan ook dat ze niet alleen de techniek en de inhoud regelen maar ook uitdrukkelijk aandacht besteden aan de culturele en relationele aspecten die bij die samenwerking horen.
Dit roept allerlei natuurlijk allerlei vragen op. Welke uitgangspunten zijn bijvoorbeeld van belang voor een succesvolle ketensamenwerking? Hoe wordt voorkomen dat de individuele organisatiebelangen de horizontale samenwerking blokkeren? Welke rollen en competenties zijn nodig? Wat betekent dit voor bestuurders, managers en medewerkers? En welke voorwaarden zijn van belang zijn voor implementatie van een bestendige ketensamenwerking?
Inmiddels heeft een aantal ketens het stadium van de kinderziektes achter de rug en blijken zij in de praktijk te werken zoals ze bedoeld waren. Voorbeelden daarvan zijn de loonaangifteketen en de keten voor werk en inkomen, maar ook de ketensamenwerking rond de ontsluiting van het Nieuwe Handelsregister hoort in dit rijtje thuis. Aan de hand van de ervaringen van uw collega’s uit deze ketens geeft het dossier ‘Ketens de baas’ een antwoord op de hiervoor genoemde en andere vragen.
Daarmee biedt het dossier u een op de praktijk gestoelde visie op het inrichten van organisatieoverstijgende samenwerking. De principes en handvatten in het dossier kunt u toepassen in alle situaties waarin organisaties op gelijkwaardig niveau samenwerken, in ketens, maar bijvoorbeeld ook bij de samenwerking tussen gemeenten, binnen Regionale Uitvoeringsdiensten en tussen registerhouders en afnemers binnen het stelsel van Basisregistraties.
Dus, als u van de samenwerking met andere organisaties een succes wilt maken is het lezen van dit dossier de moeite meer dan waard!