Brontekst bekijken van Proces (Regie op Gegevens)

===6.3.2 Interactiepatroon Dienstverlener wint in===
[[Afbeelding:Dienstverlener wint in.jpg|thumb|none|800px|Interactiepatroon Dienstverlener wint in (zie tekst hieronder voor uitleg)]]

'''1:''' Ook dit interactiepatroon start met de relatie tussen dienstverlener en de burger. Om een aanbod te kunnen doen heeft de dienstverlener (persoons)gegevens van/over de burger nodig. Een deel van die informatiepositie zal bestaan uit eigen beweringen en (mogelijk) een deel uit derdenbewe-ringen. 

'''2:''' Het verschil met het vorige interactiepatroon is dat niet de burger de derdenbewering inwint, maar de dienstverlener aanbiedt om dat namens deze burger te doen. Het is dus de dienstverlener die zich bij de overheid digitaal meldt met het verzoek om een persoonsgegeven uit de bron van de overheid. De bronhouder zal vanwege zijn geheimhoudingsplicht deze gegevens alleen ter beschikking stellen indien de dienstverlener als gevolmachtigde van de burger optreedt, m.a.w. de dienstverlener toestemming heeft van de burger om namens hem de persoonsgegevens bij de overheid in te winnen. 

'''3/4:''' De dienstverlener wint met toestemming van de burger zijn persoonsgegevens (derdenbeweringen) in bij de overheid. 

Kenmerken van dit interactiepatroon zijn: 
* De positie van de burger. In dit interactiepatroon staat de dienstverlener tussen de burger en de bron in. Vanuit deze positie heeft de burger by design veel minder zicht en controle op de gegevens die vanuit de overheidsbron met de dienstverlener gedeeld worden. Om de burger toch vertrouwen te geven in zowel dienstverlener als overheid en hem uit vrij wil te bewegen gebruik te maken van deze dienst, zijn aanvullende maatregelen gericht op dit vertrouwen noodzakelijk. 
* Het onderwerp toestemming maakt altijd onderdeel uit van dit interactiepatroon. 
* Koppeling tussen uitvraag bij de bron en doel waarvoor het gebruikt wordt: de burger geeft toestemming aan de dienstverlener om gegevens namens hem in te winnen. De eis aan de toestemming is dat deze voldoende specifiek en afgebakend is (dus geen toestemming zoals dat nu bij bijv. cookies het geval is). Hierdoor kan de overheid mogelijk afleiden welke gegevens, waarvoor en aan wie geleverd worden. 
* de wens van het waarmerk is in dit interactiepatroon minder relevant: de dienstverlener haalt namelijk zelf de gegevens rechtstreeks bij de vertrouwde bron en heeft daarmee al de nodige garanties op afzender en integriteit van het gegeven. Hier speelt de vertrouwensservice (trust-services uit eIDAS) dus minder een rol. Natuurlijk staat het de dienstverlener vrij om tegen vergoeding extra vertrouwensservices zoals digitale handtekening en/of digitale seal te gebruiken.
* Het moment waarop de burger volmacht (toestemming) verleent en aan wie kan verschillen en leiden tot een variant op bovenstaand interactiepatroon. Het is namelijk ook mogelijk dat de burger zijn wilsuiting (toestemming tot het leveren van vooraf gedefinieerde persoonsgegevens aan vooraf gedefinieerde dienstverleners in vooraf gedefinieerde gevallen) aan de overheid kenbaar maakt voordat de dienstverlener een verzoek bij de overheid tot het leveren van specifieke persoonsgegevens voor deze burger doet. De overheid zal dan in zijn eigen administratie moeten nagaan of de specifieke toestemming van die burger bestaat om vervolgens dit gegeven met toestemming van die burger aan de dienstverlener te kunnen leveren.